Piękno tego lasu przyciąga tutaj wiele niczego nieświadomych istot. Piękno te, jest zdradliwe i niebezpiecznie niczym żmija. Ty również tutaj przyszedłeś, zachwycasz się śpiewem ptaków, zapachem lasu i nieświadomie wchodzisz między drzewa. Powoli kroczysz coraz głębiej i głębiej, czujesz, że jesteś tu bezpieczny, że nic Ci nie grozi. To tylko złudzenie...Ileż niewinnych istot zaginęło w tym lesie? Ileż to myśliwych i łowców nie powróciło do domu z polowania? Dziesiątki? Setki? Nikt nie wie a i większość nie chciałaby wiedzieć. Ale Ty nadal brniesz przed siebie. Zgłupiałeś! Zatrzymaj się! Nie idź tam! Krzyczę lecz nic nie słyszysz. Idziesz, ogarnia Cię niepokój, biegniesz, coś biegnie za tobą. "Cóż to jest? Demon? Nie, to tylko las, tu nie ma demonów." mówisz lecz sam sobie nie wierzysz. Ogarnia Cię niepokój, chcesz zawrócić, lecz coś Cię zatrzymuje, coś, co karze Ci iść dalej a Ty nie masz dość siły aby się temu przeciwstawić. Wyostrzają Ci się wszelkie zmysły, słyszysz szybkie bicie swego serca, zatrzymujesz się i siadasz po drzewem, nie masz siły już dalej biec. Głupcze, mówiłem Ci abyś nie wchodził, teraz zginiesz lub zgubisz się i pozostaniesz na zawsze w leśnym więzieniu. Ostrzegałem Cię, mogłeś zostać lecz Ty wolałeś iść! Teraz żegnaj, ja odchodzę a Ty zostajesz sam, to czy przeżyjesz to od teraz tylko Twoja sprawa. Błagam! Pomóż mi! Wołasz lecz już nikt Cię nie słyszy, jesteś sam...
Zbliża się noc, czujesz jak zimny pot spływa Ci po karku. Nie jesteś gotowy na śmierć a ona jest tak blisko, tak blisko, że czujesz jej oddech, jej obecność. Czy przyszła po Ciebie? Klękasz, zaczynasz się modlić do bogów o litość, łzy spływają Ci po policzkach ale wiesz, że płacz nic tutaj nie zdziała.
Budzisz się, cały jesteś zalany potem, leżysz w swoim łożu. Nic się nie dzieje, to był tylko zły sen...Wiesz, że to nie był zwykły sen. Opuszczony Las to najbardziej przerażające miejsce w całej Asterii, obiecujesz sobie, że Twa stopa nigdy nie stanie na ziemiach tego przeklętego lasu.